تو به من خندیدی و نمی دانستی من به چه دلهره از باغچه ی

همسایه سیب را دزدیدم .

باغبان از پی من تند دوید سیب را دست تو دید.

 غضب آلود به من کرد نگاه سیب دندان زدا از دست تو افتاد به خاک

و تو رفتی و هنوز سالهاست که در گوش من آرام . آرام خش خش

گام تو تکرار کنان می دهد آزارم و من اندیشه کنان غرق این پندارم

که چرا  خانهء کوچک ما سیب نداشت ؟؟؟؟؟؟